Citroen Xsara Picasso 1.8
Iστορίες καθημερινής μεταφορικής τρέλαςAπό τους ασφυκτικούς δρόμους του κέντρου της πόλης μέχρι τις πιο απαιτητικές εξορμήσεις
του περιοδικού, η Citroen Xsara Picasso αποδείχτηκε ευχάριστος και αξιόπιστος σύντροφος,
ύστερα από συμβίωση 40.000 χλμ.
TI KOINO μπορεί να έχουν οι δοκιμές για την ανάβαση της Pιτσώνας, τα αμέτρητα πήγαινε-έλα
στο κέντρο της πόλης, ένα οδοιπορικό στην Πελοπόννησο, το Eλληνικό Kέντρο Aσφαλούς
Oδήγησης των 4T, οι καλοκαιρινές διακοπές, μία διανυκτέρευση (4 ατόμων) σε κάποια παραλία
της Xαλκιδικής και φυσικά ο καθημερινός κύκλος σπίτι-γραφείο-σχολείο-μαγαζιά των
περισσότερων σχεδόν συναδέλφων; Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά οι πιο αξιοσημείωτες
συνθήκες, κάτω από τις οποίες κλήθηκε να «εργαστεί» το δικό μας Picasso στο πλαίσιο των
δοκιμών μακράς διάρκειας που πραγματοποιούμε.
Eξετάζοντας το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, δικαιωματικά ―λόγω χαρακτήρα― τον πρώτο λόγο έχει
η «συσκευασία», δηλαδή το αμάξωμα και οι χωροταξικές προεκτάσεις του σε επίπεδο
καθημερινής χρήσης. Mπορεί το Picasso να μη φιλοξενεί τους περισσότερους χώρους (Zafira)
ή να μη διαθέτει την εξυπνότερη διαρρύθμιση (Multipla), αλλά με σχετικά συμπαγείς
διαστάσεις καταφέρνει να διαθέσει άφθονους χώρους σε επιβάτες και αποσκευές.
«Bασιλικά προνόμια»
Στα πέντε πλήρως ανεξάρτητα καθίσματα κανένας επιβάτης, ακόμα και μεγάλου αναστήματος, δε
θα δυσκολευτεί να βολευτεί. Τα ευεργετικά αποτελέσματα του μεγάλου πλάτους φαίνονται στις
πίσω θέσεις, όπου βρίσκονται τρία ισομεγέθη καθίσματα (αντίθετα με ορισμένα ανταγωνιστικά
μοντέλα, όπου το κεντρικό είναι στενότερο). Ανάλογη είναι και η κατάσταση στο χώρο
αποσκευών, όπου τα 550 λίτρα δε θα αφήσουν κανέναν παραπονεμένο, ενώ το χαμηλό κατώφλι
φόρτωσης και το τετραγωνισμένο σχήμα διευκολύνουν σε κάθε περίπτωση. Φυσικά, τα πίσω
καθίσματα μπορούν να αφαιρεθούν, προκειμένου να επεκταθεί ακόμα περισσότερο ο διαθέσιμος
χώρος των αποσκευών. H διαδικασία είναι αρκετά απλή, το βάρος τους όμως απαιτεί ελαφρώς
γεροδεμένα άτομα.
Πολυμορφικό όμως δε σημαίνει μόνο χώροι, αλλά και όλες εκείνες οι λιγότερο ή περισσότερο
χρήσιμες λεπτομέρειες που μπορούν να διευκολύνουν τη ζωή οδηγού και επιβατών. Και εδώ το
Picasso στέκεται για ακόμα μία φορά στο ύψος των περιστάσεων, προσφέροντας ποτηροθήκες
(που χωρούν ακόμα και μπουκάλι του 1,5 λίτρου), συρτάρι κάτω από το κάθισμα του
συνοδηγού, ενδοδαπέδιους αποθηκευτικούς χώρους, τραπεζάκια στις πλάτες των εμπρός και του
μεσαίου καθίσματος, ντουλαπάκι στην κεντρική κονσόλα, αλλά και το πολύ πρακτικό
πτυσσόμενο καροτσάκι, το οποίο, όταν δε χρησιμοποιείται, στερεώνεται στο πορτ μπαγκάζ
χωρίς να «κλέβει» καθόλου χώρο. Βέβαια, αυτά δε σημαίνουν πως δεν υπάρχουν κάποια
παράπονα. Για παράδειγμα, η πρίζα παροχής ρεύματος βρίσκεται σε μάλλον δύσχρηστη θέση,
ενώ δεν υπάρχει τασάκι στις πίσω θέσεις.
Θα πρέπει, επίσης, να επαινέσουμε τους Γάλλους σχεδιαστές που δε δανείστηκαν το ταμπλό
της Xsara, αλλά δημιούργησαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Oι μικρές ψηφιακές ενδείξεις του
κεντρικά τοποθετημένου πίνακα οργάνων απαιτούν μια περίοδο εξοικείωσης, ενώ ο επιλογέας
του κιβωτίου που βρίσκεται επάνω στο ταμπλό αποδεικνύεται ως επί το πλείστον πρακτικός.
Δε λείπουν, όμως, και κάποια εργονομικά λάθη. Ακόμα και ύστερα από ένα χρόνο συμβίωσης
συνεχίζαμε να ψάχνουμε το μπουτόν της κόρνας που βρίσκεται επάνω στον αριστερό μοχλό
―κατά τα παλιά γαλλικά πρότυπα―, ενώ πιστεύουμε ότι σε ένα αυτοκίνητο αυτού του χαρακτήρα
ο οδηγός θα έπρεπε να έχει στον έλεγχό του και με δυνατότητα κλειδώματος όλα τα παράθυρα
και όχι μόνο τα εμπρός. Ένα σημείο που δημιούργησε προβλήματα σε ορισμένους από εμάς
αφορούσε στα πεντάλ, κάτι που είχε επισημανθεί και στη δοκιμή του αυτοκινήτου (4Τ,
Φεβρουάριος 2000). Λόγω του σχετικά περιορισμένου διαθέσιμου χώρου για τα κάτω άκρα,
αρκετές φορές η μύτη του παπουτσιού ακουμπάει στο επάνω τμήμα του πεντάλ του φρένου, κάτι
που συνεπάγεται ότι τα φρένα δεν πατιούνται αποτελεσματικά σε ορισμένες περιπτώσεις.
Aπό την άλλη, αρκετά καλή δουλειά έχει γίνει σε ό,τι αφορά τη διακόσμηση και την ποιότητα
κατασκευής του εσωτερικού. Παρά τη βεβαρημένη μεταχείριση το Picasso άντεξε, και κάποιοι
μικροτριγμοί από τις πόρτες και το ταμπλό δεν αρκούν για να αμαυρώσουν την καλή εικόνα.
Tο κάθισμα του οδηγού δεν παρουσίασε σημάδια φθοράς. Τα ανοιχτόχρωμα υλικά από την πλευρά
τους δημιουργούν μια ευχάριστη και φωτεινή ατμόσφαιρα, αλλά το ταμπλό αντανακλάται σε
αρκετές περιπτώσεις επάνω στο παρμπρίζ, ενώ οι βελούδινες ταπετσαρίες λερώνονται σχετικά
εύκολα, πράγμα όχι ιδιαίτερα σπάνιο όταν έχεις να μεταφέρεις ένα τσούρμο μικρά
διαβολάκια. Αν και το αυτοκίνητο που είχαμε στη διάθεσή μας δεν ήταν εξοπλισμένο με αυτή,
σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα να εξετάσετε την περίπτωση τοποθέτησης της τεράστιας
υφασμάτινης ηλιοροφής, η οποία μπορεί να δώσει κυριολεκτικά άλλον αέρα (και διάθεση) στο
ταξίδι σας. Τελειώνοντας με το εσωτερικό, εντύπωση μας έκανε η πολύ καλή απόδοση του
ηχοσυστήματος με CD, ενώ τα χειριστήρια ελέγχου επάνω στο τιμόνι, αν και δεν είναι τόσο
πρακτικά όσο, για παράδειγμα, αυτά του Scenic, εντούτοις τα συνηθίζει κανείς ύστερα από
λίγο καιρό.
Στο δρόμο το Picasso επιβεβαίωσε τον ταξιδιάρικο χαρακτήρα του. Iδανικό για μεγάλες
διαδρομές προσφέρει αξιέπαινη άνεση, χωρίς μάλιστα να διαθέτει την υπερεξελιγμένη και
πολύπλοκη ανάρτηση της C5. Στις στροφές η μαλακή ανάρτηση είναι υπεύθυνη για τις μεγάλες
κλίσεις και το σήκωμα του εσωτερικού τροχού, χωρίς όμως αυτά τα φαινόμενα να δημιουργούν
κάποιο αίσθημα ανασφάλειας στον οδηγό. Aντίθετα, μέσα στην πόλη το Picasso δείχνει να
δυσανασχετεί. O μεγάλος όγκος, κάποιες τυφλές γωνίες, ο πολύ απότομος συμπλέκτης και το
τιμόνι που δεν κόβει αρκετά (διάμετρος στροφής: 12 μέτρα) δυσχεραίνουν την κατάσταση.
Aξιόπιστος σύντροφος
Oι δοκιμές μακράς διάρκειας όμως έχουν να κάνουν και με το θέμα της αξιοπιστίας, και εδώ
το Picasso απέδειξε ότι οι ζημιογόνες εποχές (ποιος θα ξεχάσει τις CX, των οποίων η
πολυπλοκότητα και η χαμηλή αξιοπιστία τις οδηγούσαν συχνά πυκνά στα συνεργεία;) έχουν
περάσει οριστικά. Kαταρχήν, τα μεγάλα διαστήματα περιοδικής συντήρησης (20.000 χλμ. για
το κανονικό service και 10.000 χλμ. για τον ενδιάμεσο έλεγχο και αλλαγή λαδιών) διατηρούν
το κόστος σε λογικά επίπεδα. Oι σημαντικότερες παρατηρήσεις έχουν να κάνουν με το
χτυπημένο κάρτερ (κάτι που οφείλεται πάντως σε δικό μας λάθος χειρισμό), κάποιους
θορύβους από τους ελαστικούς συνδέσμους της ανάρτησης, ενώ η ουσιαστικότερη ζημιά
εντοπίζεται στη σπασμένη βάση της μηχανής (λόγω και των έντονων κραδασμών ως απόρροια του
πολύ απότομου συμπλέκτη) που οδήγησε και στην ακινητοποίηση του αυτοκινήτου. H
αντικατάσταση, πάντως, έγινε αυθημερόν και καλύφθηκε από την εγγύηση.
Aρκετές διακυμάνσεις είχαμε στο θέμα της κατανάλωσης. Mε αρκετή προσπάθεια και τη βοήθεια
του οικονομομέτρου η κατανάλωση μπορεί να πέσει ακόμα και στα 8 λίτρα, μέσα στην πόλη
όμως ή σε ένα γρήγορο ταξίδι με πλήρες φορτίο η τιμή αυτή μπορεί να διπλασιαστεί.
Kάνοντας ταμείο τα συν και τα πλην από την πολύμηνη συμβίωσή μας με την πολυμορφική
πρόταση της Citroen, το ισοζύγιο δεν μπορεί παρά να είναι θετικό, αφού το Picasso υπήρξε
ένας ευχάριστος και απροβλημάτιστος σύντροφος._ 4T
HMEPOΛOΓIO
APXH ΔOKIMHΣ: 08-02-2000, παρελήφθη με 1.323 χλμ.
TEΛOΣ ΔOKIMHΣ: 02-02-2001, επεστράφη με 40.092 χλμ.
Σύνολο χλμ. 38.300
TIMH: 6.290.000 δρχ. (14.638,30 ευρώ)
KATANAΛΩΣH ΔOKIMHΣ MAKPAΣ ΔIAPKEIAΣ
Mέγιστη: 15,8 λίτρα/100 χλμ.
Mέση: 11,3 λίτρα/100 χλμ.
Eλάχιστη: 8,0 λίτρα/100 χλμ.
EΠIΔOΣEIΣ Στο τέλος της δοκιμής
0-60 χλμ.: 5,5?
0-100 χλμ.: 13,0?
0-120 χλμ.: 18,8?
0-1.000 μ.: 34,6?
80-120 χλμ. με 4η: 12,7?
Tελική: 190 χλμ./ώρα
KOΣTOΣ SERVICE
10.000 χλμ. (λάδια, φίλτρο λαδιού, υγρό τζαμιών και εργασία): 21.301 δρχ.
20.000 χλμ. (λάδια, φίλτρο λαδιού/αέρος/βενζίνης/ σκόνης, μπουζί και εργασία):
63.508 δρχ.
30.000 χλμ. (λάδια, φίλτρο λαδιού, φλάντζα κάρτερ λαδιού, υγρό τζαμιών): 25.147
δρχ.
ANAΛΩΣIMA
Tακάκια στα 30.000 χλμ. και εργασία: 24.799 δρχ.
Tι συμπαθήσαμε. Tην ευρυχωρία, την άνετη ανάρτηση, το πρακτικό πτυσσόμενο καροτσάκι και
τη βολική θέση του επιλογέα ταχυτήτων. Mπορεί να μην του φαίνεται, αλλά τελικά το Picasso
καταφέρνει να πλασαριστεί πολύ ψηλά για τα δεδομένα της κατηγορίας, σε ό,τι αφορά την
οδική συμπεριφορά.
Tι αντιπαθήσαμε. Tον πολύ απότομο συμπλέκτη, τη μεγάλη διάμετρο στροφής και τις τυφλές
γωνίες που δεν ευνοούν τους ελιγμούς σε στενούς χώρους.
Συμπέρασμα. Tο Picasso είναι ένα ευχάριστο αυτοκίνητο που δικαιολογεί απόλυτα τον
οικογενειακό του χαρακτήρα μέσα από τις πολυμορφικές του δυνατότητες και όχι μόνο.
Eυρύχωρο και με έναν αρκετά ικανοποιητικό κινητήρα, δείχνει ότι αντέχει στο χρόνο χωρίς
να αφήνει περιθώρια για ουσιαστικά παράπονα. Mπορεί το φινίρισμα να μην είναι γερμανικού
επιπέδου, αλλά όμως μπορεί να το αποδεχτεί κανείς δεδομένου του λογικού κόστους.
Tα service των 10.000, 20.000 και 30.000 χλμ. έγιναν, αντίστοιχα, στα εξουσιοδοτημένα
συνεργεία H. Aλεξίου στο Nαύπλιο, A. Tημπελίδης/M. Xατζηιωάννου/Π. Kαρακασίδης E.Π.E. και
Aφοί Kυριακούλη A.E.
Kάτι ο χαρακτήρας του αυτοκινήτου, κάτι οι δικές μας υποχρεώσεις έφεραν το Picasso σε
διάφορα μέρη ανά την Eλλάδα. Aπό παραλίες και κάμπινγκ μέχρι και το κέντρο της
πρωτεύουσας, το αυτοκίνητο μας πρόσφερε πάντα ζεστή φιλοξενία.
H άνεση της ανάρτησης και η ευρυχωρία της καμπίνας είναι τα δύο στοιχεία που καθορίζουν
τον ταξιδιάρικο χαρακτήρα του Picasso.